ایبوپروفن حافظه و سرعت واکنش را تقویت می‌کند؛ استامینوفن کاهش می‌دهد

سالم‌خبر: یک مطالعه تازه که توسط پژوهشگران دانشگاه کالج لندن (UCL) انجام شده، نشان می‌دهد مصرف ایبوپروفن ــ مسکنی رایج برای سردرد، دندان‌درد، کمردرد و علائم سرماخوردگی ــ ممکن است فراتر از تسکین درد، به بهبود حافظه، افزایش سرعت واکنش و ارتقای توان حل مسئله نیز بینجامد. پژوهشگران می‌گویند آثار مثبت این دارو بر مغز به قدری قابل‌توجه است که می‌توان آن را همسنگِ فوایدِ کنترل فشار خون بالا دانست.

به گزارش سالم‌خبر به نقل از دیلی میل در مقابل، نتایج نشان می‌دهد استامینوفن (پاراستامول) که همانند ایبوپروفن بدون نسخه عرضه می‌شود، و همچنین داروی ضدافسردگی فلوکستین، بیشترین تأثیر منفی را بر حافظه و حل مسئله دارند و ممکن است کارکرد شناختی را تضعیف کنند.

این تیم تحقیقاتی داده‌های پزشکی حدود ۵۴۰ هزار زن و مرد ۴۰ تا ۷۳ ساله در بریتانیا را بررسی کرد. اطلاعات شامل فهرست داروهای مصرفی و نتایج آزمون‌هایی بود که واکنش، حافظه، استدلال و توان حل مسئله را می‌سنجید. سپس عملکرد افرادی که ده داروی پرکاربرد را مصرف می‌کردند با کسانی که این داروها را استفاده نمی‌کردند مقایسه شد.

بر اساس یافته‌های منتشرشده در نشریه Brain & Behaviour، کاربرانی که ایبوپروفن، آسپیرین، کدئین یا دیکلوفناک (ولتارن) مصرف می‌کردند، امتیاز بالاتری در آزمون‌های شناختی به دست آوردند. داروهای دیگری همچون اسیدهای چرب امگا۳ (برای بیماری قلبی)، گلوکزامین (آرتروز)، آتورواستاتین (کاهش کلسترول)، امپرازول و لانزوپرازول (سوزش معده) و حتی مصرف مکمل مولتی‌ویتامین نیز با بهبود نسبی کارکرد مغز همراه بود.

در نقطه مقابل، استامینوفن، فلوکستین و داروی ضد میگرن آمی‌تریپتیلین بیشترین افت در حافظه و حل مسئله را نشان دادند.

دکتر مارتین رُسور، متخصص مغز و اعصاب و نویسنده ارشد مقاله، می‌گوید: «عوارض شناختی داروهای پرمصرف می‌تواند پیامدهای قابل‌توجهی داشته باشد. از آنجا که بسیاری از این داروها به‌طور گسترده تجویز یا بدون نسخه خریداری می‌شوند، شایسته است ارزیابی روتین کارکرد شناختی در کارآزمایی‌های بالینی گنجانده شود تا پزشکان هنگام نسخه‌نویسی دید جامع‌تری داشته باشند.»

به گفته پژوهشگران، این مطالعه تنها یک همبستگی را نشان می‌دهد و نمی‌توان با قطعیت گفت که داروها علت مستقیم تغییرات شناختی هستند؛ به‌ویژه آنکه مصرف همزمان چند دارو و افزایش سن می‌تواند نتایج را پیچیده کند. با این حال، نتایج یادشده زنگ خطری برای بیماران و پزشکانی است که شاید تأثیرات مغزی داروهای رایج را دست‌کم گرفته باشند و می‌تواند زمینه‌ساز مطالعات بالینی دقیق‌تری در آینده شود.