سالم‌خبر: فریدون مهبودی، بنیان‌گذار گروه دارویی سیناژن، گفت: ما امروز با پدیده‌ای به نام تحجر علمی و اقتصادی مواجهیم که از هر موضوع دیگری جدی‌تر است. این تحجر سبب می‌شود توصیه‌های علمی در ایران تحت تأثیر مصلحت‌ها و فشارهای مختلف قرار بگیرد و ضرورت دارد که از ورود متحجران علمی به فناوری های نوین جلوگیری کرد.

سالم‌خبر: فریدون مهبودی، بنیان‌گذار گروه دارویی سیناژن، گفت: ما امروز با پدیده‌ای به نام تحجر علمی و اقتصادی مواجهیم که از هر موضوع دیگری جدی‌تر است. این تحجر سبب می‌شود توصیه‌های علمی در ایران تحت تأثیر مصلحت‌ها و فشارهای مختلف قرار بگیرد و ضرورت دارد که از ورود متحجران علمی به فناوری های نوین جلوگیری کرد.

وی در پنل سیر توسعه تولیدات بایوتکنولوژی در چهارمین کنگره ایران‌بایو همچنین افزود: امروز موضوع تزریق انسولین به‌صورت پیشرفته مطرح است؛ در حوزه پزشکی، فناوری‌هایی وجود دارد که حاصل ترکیب مکانیک، الکترونیک، فناوری اطلاعات و علوم زیستی (بیوتکنولوژی) است. این چهار حوزه با هم ادغام می‌شوند و دستگاهی را می‌سازند که می‌تواند به‌صورت خودکار حتی در خواب وضعیت بیمار را تشخیص دهد و انسولین موردنیاز را تزریق کند. اما در کشور ما، به دلیل همین تحجر علمی و اقتصادی، هنوز از این ابزارها و روش‌های نوین به شکل مطلوب استفاده نمی‌شود یا به آن‌ها اولویت داده نمی‌شود.

مهبودی با بیان اینکه تحجر علمی و اقتصادی باعث شده است مشکلاتی در عرصه توسعه نیز ایجاد شود، اظهار داشت: به نظر می‌رسد عوامل متعددی در عقب‌ماندگی فعلی ما سهم دارند؛ برای نمونه، تعدد مراکز نظارتی و بوروکراسی زیاد، یکی از دلایل اصلی کندی پیشرفت در حوزه فناوری و درمان است.

وی همچنین ادامه داد: مسئله تصادفات جاده‌ای است که سالانه باعث مرگ ده‌ها هزار نفر می‌شود؛ جان انسان در این میان، متأسفانه از دید برخی مسئولان، آن اهمیت واقعی را پیدا نمی‌کند در حالی که ما نهادی به نام «وزارت بهداشت» داریم که مأموریتش حفظ و ارتقای جان انسان‌هاست؛ اما گاهی ساختارها و فرایندهای پیچیده اداری مانع اجرای درست وظایف می‌شود. یا وقتی سازمان استاندارد درباره مواد غذایی یا دارویی وارد عمل می‌شود، نهاد دیگری – مثلاً بخش دیگری از دولت یا برخی گروه‌های ذی‌نفوذ – کارشکنی می‌کنند. این پراکندگی وظایف و تعدد نهادهای موازی، مسئله‌ای جدی است.

مهبودی تصریح کرد: همچنین در مواقعی که راهکارهای درمانی یا روش‌های علمی نوینی به کشور وارد می‌شود، مقاومت‌هایی صورت می‌گیرد و ممکن است مجوز لازم به‌موقع صادر نشود؛ در نتیجه، بیماران متضرر می‌شوند. به‌عنوان مثال، ممکن است برای یک روش درمانی جدید یا واردات تجهیزات پیشرفته، مشکلاتی از سوی بخش‌های اداری یا نظارتی ایجاد شود که فرآیند کار را طولانی کند.

وی همچنین تاکید کرد: در نهایت، معتقدم تا زمانی که تحجر علمی و اقتصادی بر فضای تصمیم‌گیری کشور حاکم باشد، و ساختارهای نظارتی و اجرایی دچار موازی‌کاری و بوروکراسی پیچیده بمانند، توسعه و پیشرفت واقعی در حوزه‌های فناوری، پزشکی و صنعت به‌کندی پیش می‌رود یا متوقف می‌شود. همه ما، اعم از مسئولان، فناوران و نهادهای تصمیم‌گیر، باید در جهت رفع این موانع تلاش کنیم.